Ooit schreef ik een hoofdstuk van een adviesrapport over product development. Eén van de hoofdstukken was getiteld zoals deze blogpost: hire the magician
Het betreffende hoofdstuk ging over het feit dat er relatief veel verschillende mensen met projecten mochten beginnen die weinig tot geen ervaring hadden met productontwikkeling. Deze projecten liepen daarom dus ook altijd uit in tijd en kosten en dat het uiteindelijke product vaak een samenraapsel was van concessies rondom deze twee. Ook viel me op dat er na de lancering vaak helemaal geen budget meer over was, zodat bugs en andere ‘quick wins’ gewoon bleven liggen. Dat is geen product management. Dat is product-vernieling. Het is hetzelfde als 9 maanden zwanger rondlopen met een baby op komst, een extreem pijnlijke bevalling hebben en het kind vervolgens aan z’n lot over te laten. Hire the magician is een effect dat optreed bij managers die iemand op een product zetten waarvan zij denken: die is competent genoeg om ‘de kar te trekken’. Vreselijke term trouwens.
Verliefdheid
Een product heeft, hoe vroeg of laat, continue liefde nodig van de mensen die er mee bezig zijn. En zoals u weet: liefde kan een tijdrovende en energie-kostende bezigheid zijn. Een bezigheid die niet iedereen kan & wil opbrengen voor iets dat juist in het begin misschien nog niet erg wezenlijk is: er is een idee, er zijn wellicht wat schetsjes op een bierviltje en er zijn misschien al wat USP’s bedacht. Sommige mensen zijn het allerbeste in deze fase. Ze kunnen een fantastisch beeld schetsen hoe iets zóu kunnen zijn of worden. Verliefd worden ze nooit op het idee, en daarom standden deze mensen vaak al in een idee-fase. Denk aan iemand met een moleskin vol niet-uitgevoerde ideeën. Een product manager niet. Hij bijt zich vast in het grote beeld, schrijft specificaties, briefings, e-mails naar anderen en drinkt veel koffie om meningen te horen. Wellicht test hij het in de markt en zoekt hij of er andere concurrentie is. Wat zij aanbieden, en hoe zij zichzelf hebben gepositioneerd. Dit klinken altijd triviale klusjes – en zijn het ook – maar opvallend veel would-be product managers komen hier nooit meer aan toe. Hun idee blijft een hersenspinsel, verteld op een feestje of etentje.
Harry Potter
Hire the magician gaat niet over één persoon met een paar mooie kunstjes. Het gaat over iemand die dit vaker heeft gedaan. Denk aan de Harry Potter serie. Het is niet dat Harry vanaf deel één al perfect kan toveren: hij doet er 8 boeken (en films) over om Voldemort te verslaan. Om in die context te blijven: veel mensen denken dat ze meteen bij het einde kunnen beginnen, en dat er geen leerproces is. De slechterik in de Harry Potter serie is Voldemort. Hij is een echte uitzondering op de regel. Hij kan als kind al buitengewoon goed toveren, en kan met slangen praten en die combinatie van factoren zorgt er voor dat hij op latere leeftijd een buitengewone tovenaar is.
Normale sterveling
Maar voor het grootste deel zijn wij doodnormaal: we moeten hard werken om ergens ervaring in te krijgen. En in het geval van een product manager is dat vooral veel ervaring op doen met projecten. Zo doorzie je na verloop van tijd fouten in strategie, planning, budget en oplevering eerder, en weet je steeds slimmer gebruik te maken van de – beperkte – ruimte die je wellicht tot je beschikking hebt. Je leert van ieder project dat je doet. Hoe groter de fout, hoe meer geleerd. Leer dat één ding een absolute no-go is: het afschuiven van de schuld. Er zijn geen geldige excuses wanneer het aankomt op product development. Je kunt niet zeggen dat de programmeurs te langzaam waren, de designer niks moois kon maken en de marketeer het budget heeft verpest aan onzinadvertenties. Jij bent de productmanager, jij trekt aan touwtjes, en jij zet die laatste nieuwsbrief in elkaar, die iedereen vergeten is wanneer ‘we’ live kunnen.
Project vs product
Met al die ervaring op zak zul je eerder fouten herkennen en ook betere projecten doen. Er zijn slechte projectmanagers die zich inhoudelijk gaan bemoeien met het project. Dat is een misvatting. Een project manager is een wezelijk ander persoon dan de product-verantwoordelijke. Waar deze rollen soms uit nood samenvallen is een projectmanager alleen verantwoordelijk voor de planning, en niet de inhoud, en is dit voor een product manager juist omgekeerd: hij is eindverantwoordelijk voor het sterkste product, terwijl de product manager er voor zorgt dat dit ook binnen de tijd kan. Sterker nog: de product manager ziet het project niet als project. Hij ziet het als zijn kindje: een dierbaar bezit dat nog voeding nodig heeft om uiteindelijk te groeien naar een sterk product. Niet als een project met een deadline. Sowieso heeft een product nooit een échte deadline: het is nooit af. En gelukkig maar.
