Slicing pie in de praktijk

Ik had al wel eens eerder iemand gehoord over ‘slicing pie’, maar een paar weken geleden had ik een paar uurtjes over: precies genoeg om het boekje te lezen. In deze blogpost bespreek ik het boek en mijn ervaringen tot nu toe in de praktijk.

Slicing Pie is een systeem om te bepalen wie waar recht op heeft. Het bepalen van het aloude ‘wie krijgt wat’ kan volgens schrijver Mike Moyer een ingewikkelde bezigheid zijn, vooral wanneer er nog helemaal geen sprake is van waarde. Bijvoorbeeld wanneer je een nieuw product probeert te ontwikkelen.

In het begin ís er namelijk geen pie. Er is geen taart, er valt nog niets te verdelen, behalve de káns op pie, oftewel aandeelschap in iets waarvan je hoopt dat het ooit geld gaat opleveren.

In het boekje worden allerlei voorbeelden behandeld die ik zelf ken, of uit de praktijk om me heen heb gezien: stel dat je co-founder niets doet, maar wel recht heeft op 50% van het bedrijf. Of stel dat het andersom is. Stel dat er vier mensen werken, maar 2 ervan zijn echte experts op het onderwerp. Krijgen die dan vooraf automatisch meer pie?

Kortom: problemen genoeg bij het definiëren van waarde vooraf.

Een oplossing heeft Moyer ook, en die is verassend simpel. Wellicht is het boekje hierom ook wel populair geworden. In het boekje stelt Moyer een personage voor, een ‘Grunt’. Ik weet niet echt een lekkere vertaling, maar ik zal m uitleggen: mensen die werken voor taart, maar zonder directe financiële beloning. Je werkt puur vanuit het opportunisme: misschien is het product dat je ontwikkelt ooit wat waard.’ Vervolgens introduceert hij het Grunt-fonds. Hieronder de stappen die ik heb gevolgd om dat fonds in elkaar te zetten.

Stap #1
Bedenk  wat je wilt verdienen in een jaar. Vermenigvuldig dit vervolgens met 2, en deelt dit door 2.000 werkuren per jaar. Je hebt je Hourly Grunt rate. Bedenk wel: 2.000 uur per jaar is 50 weken werken in het jaar, dus 2 weken vakantie. Dat is wel vrij kort, zeker omdat je dan ook moet doorwerken tijdens onze feestdagen. Een getal tussen de 1.700 en 1.900 is realistischer.

Ok, dus als ik bijvoorbeeld €60.000 euro per jaar kan verdienen Nick wijst me er net op je qua tarief moet kijken naar datgene dat in de markt gangbaar is. Het is dus geen kwestie van wat je wílt gaan verdienen, maar wat er in de markt gangbaar is. Afijn, terug aan de rekensom: ik kom uit op: (60.000*2)/1780 = 67 euro per uur.

Stap #2
Als iedereen z’n Hourly Grunt Rate heeft uitgerekend dan is het zaak om wat dingen vast te leggen in een document. Dat kan een excelletje zijn, maar handiger is een Google Spreadsheet. Wijs iemand aan die deze spreadsheet in elkaar zet, en maandelijks (of wekelijks) het aantal uren per deelnemer vastlegt. Ik heb gekozen voor maandelijks, dat scheelt werk. Bovendien hoef ik niet van minuut tot minuut te weten wat m’n equity precies is.

Stap #3
Aan de slag! Je zult behoorlijk wat uren moeten maken voordat het fonds iets van waarde vertegenwoordigd. Maar je zult ook snel zien dat het fonds eerlijker wordt omdat werken altijd beloond wordt. Let op: er zijn wel wat regeltjes over ander ‘geld’ dat moeten worden geregistreerd. Huur je bijvoorbeeld extern mensen in die geen onderdeel van het Grunt Fund worden dan gelden hier weer andere berekeningen voor. Lees het boekje om de details te leren.

Mijn ervaring tot nu toe
Na een aantal weken met dit systeem werken ben ik positief verrast. Het is een opvallend eenvoudige manier om iets dat tot lastige discussies kan leiden te tackelen. Er zijn echter wel een aantal zaken die me zijn opgevallen. Dit is wellicht een goeie checklist:

– Je moet er wel van op aan kunnen dat iedereen eerlijk rapporteert over z’n uren
– Je moet je uren bijhouden. Het liefst heel precies. Dat kan met bijvoorbeeld een tool als Toggl.
– Er moet duidelijk zijn wie er precies mee kan doen aan het Grunt fonds en wie niet. Gaat de designer eenmalig een logo ontwerpen? Of blijft ie een hele tijd actief? En wil ie überhaupt wel ‘voor niks’ werken? Mijn stelregel zou zijn dat een willekeurige taak minimaal 100 uur moet hebben om überhaupt in aanmerking te komen voor participatie, anders raakt het percentage naar verloop van tijd te sterk verwaterd.
– Gewenst salaris heeft invloed op de hoeveelheid uren die iemand moet maken. Let hier op: grote salarisverschillen tussen de founders leiden tot hele andere % verdelingen
– Ieder moment van de dag/week/maand kan de theoretische aandeelverhouding  fluctueren. Dit is handig wanneer je co-founder bijvoorbeeld op vakantie is, en jij al het werk moet doen. Of wanneer hij überhaupt is afgehaakt, en jij al het werk moet doen. Je aandeel wordt dan met de dag groter, terwijl dat van je compagnon steeds verder zal dalen.

Er komt natuurlijk een moment dat je echt winst gaat maken, en dat je je onderneming wellicht wil vastleggen als zodanig, bijvoorbeeld als nieuwe VOF of BV. Ik kan me voorstellen dat je dan een moment-opname van je fonds maakt, en deze verdeling vastlegt in de vorm van bijvoorbeeld aandelen (in het geval van een BV).

Conclusie

Na een paar honderd uur te hebben besteed aan ons nieuwe gezamenlijk project heb ik wel het idee dat we iets op het spoor zijn. Je wordt letterlijk ‘beloond’ met aandeel door er meer tijd in te steken. Een probleem dat zich met ‘uren’ wel afspeelt is je eigen urenregistratie: je zult moeten bijhouden welke tijd je besteed. Dat kan onhandig zijn wanneer je niet fulltime aan je nieuwe project kunt werken.